LAWAAI

Lente

De afgelopen dagen ben ik flink in de tuin bezig geweest. Opruimen, rozen snoeien, oude takken van de hortensia afknippen etc. Elke keer als ik buiten wat wil gaan doen, is het net of er in de buurt een bel gaat rinkelen. Ik ben nog niet buiten of er begint iemand vreselijk lawaai te maken. Het is een schuurmachine, een boormachine of een jekker apparaat of zoiets. Maar wel ben ik er van overtuigd dat de eigenaar zo'n type is die niets liever doet dan naar de Gamma rijden om lawaaimachines aan te schaffen. Ik kan niet zien wie het is, maar ik denk niet dat we vrienden gaan worden, terwijl ik qua geluid toch wel wat gewend ben. Hier aan de voet van de Westertoren speelt het carillon elk kwartier, dag en nacht, een liedje. Dat melodietje wisselt. Ik kreeg ooit moordgevoelens toen het liedje 'Mijn wiegie was een stijfselkissie' gespeeld werd. Gek genoeg hoor ik dat carillon nu niet meer. En nu maar hopen dat de geluiden van die buurman ook gaan wennen.