AMSTERDAMMER

Protest

Al bijna acht jaar woon ik in Amsterdam. In die tijd heb ik geleerd om van een Amsterdammer te houden. Het was in het begin even wennen, maar ik heb me er nu bij neergelegd dat ik ze nooit helemaal zal snappen. Want waarom loopt een Amsterdammer naast het zebrapad in plaats van erop? Op kruisingen worden dure paden aangelegd voor fietsers om veilig over te steken, maar waarom steekt een Mokummer op die plek juist niet over en speelt hij of zij met zijn leven? En dan heb ik het niet over door rode stoplichten fietsen, lopen en rijden. Je kunt meteen zien dat ik nog uit de provincie kom, want ik stop. Meteen een grote bek opzetten, ja, dat krijg ik langzaam maar zeker ook onder de knie. En dan nog een laatste eigenaardigheid. Een Amsterdammer is overal tegen. Maakt niet uit welk plan, maar een beetje autochtoon zegt nee. Dat hij of zij niet eens fatsoenlijk kan schrijven, maakt niet uit. Op het pamflet op de boom is het woord 'auwtos' daar een mooi voorbeeld van. Ook het begrip Co2 is niet helemaal overgekomen. Deze iep moet wijken voor een ondergrondse parkeergarage die onder het water van een singel wordt aangelegd. Gelukkig is er de belofte dat er weer nieuwe bomen zullen worden aangeplant. In Alkmaar hebben ze ooit tot volle tevredenheid van iedereen een parkeergarage onder een bestaande gracht gemaakt. Een geweldige oplossing voor al het blik op straat. 
Gelukkig zijn niet alle Amsterdammers hetzelfde. Die snappen dat uren rondjes rijden om een plek voor je auto te vinden ook geen oplossing is voor de hoge uitstoot van Co2.