CAMELIA

Camellia

Sinds een paar dagen bloeit de camelia. Een groenblijvende struik waar veel over te vertellen valt. In de roman 'La dame aux camélias', die later werd omgewerkt tot een toneelstuk en de opera 'La Traviata' van Verdi, speelde de bloem een belangrijke rol. Nog niet zo lang geleden was dit een heester die alleen voor de happy few was weggelegd. De struik bleek niet erg winterhard dus moest je een kas of een serre hebben om hem tegen vorst te beschermen. De struik stamt af van de theestruik (Camellia sinensis). In de 17e eeuw wilden Portugese zeelieden de theestruik meenemen, want ze wilden voor hun kopje thee niet meer afhankelijk zijn van het Verre Oosten. De Chinezen wilden hun handel beschermen en gaven toen expres de Camellia japonica mee die sprekend op de theestruik leek. Terug in Europa werd de in de winter bloeiende struik meteen een hit. De camelia werd een statussymbool en een beetje landeigenaar, vooral in Engeland, wilde wat exemplaren hebben. In de tijd van koningin Victoria was de camelia ook nog eens een populaire bloem voor corsages. 
Tegenwoordig worden vooral camelia's gekweekt die minder vorstgevoelig zijn. Wel moet je ze op een plek zetten waar de ochtendzon niet schijnt. Dit is om na nachtvorst te grote wisselingen in temperatuur te vermijden. Ook houdt de struik van wat zure grond. Doen rododendrons het goed in jouw tuin dan kun je ook een camelia proberen. Belangrijk is dat de struik niet uitdroogt. Bij langdurige droogte water geven en het liefst kalkarm regenwater. De struik wortelt oppervlakkig dus op die plek liever niet schoffelen. Wil je een camelia in een pot zetten, gebruik dan rododendrongrond. Mooie soorten? kijk op www.esveld.nl